De jonge professional

De mens achter de patiënt zie je beter als je jezelf goed kent. Als jonge professional in de gezondheidszorg werk je hard en leer je veel. De impact van je studie en werk op je leven is groot. Er is weinig tijd voor reflectie. Meestal gaat het goed, soms raak je wat uit evenwicht. Niets geks. Maar hoe zorg je ervoor dat je blijft staan?

Werken in de zorg is topsport. Om dicht bij jezelf te blijven zijn er wat hordes te nemen. Het is een illusie om te denken dat je dit altijd alleen kunt doen. Soms heb je baat bij sturing en begeleiding bij reflectie. Je kwaliteiten en talenten zijn te belangrijk om niet mee aan de slag te gaan. Als je aandacht blijft houden voor je eigen ontwikkeling kleur je de rol als professional zoals jij dat wil.

Professionaliteit gaat verder dan kennis en ervaring. De combinatie van kennis en wijsheid komt in een stroomversnelling als er voldoende ruimte is voor reflectie. Reflectie is mogelijk vanuit rust en vertrouwen. Effectieve ontwikkeling als professional heeft als vereiste dat je jezelf leert kennen in een idealiter onafhankelijke omgeving waarin je in alle veiligheid je gedrag onder de loep kan nemen.

Met in de praktijk opgedane ervaring leer je beter balanceren tussen alle uitdagingen die op je af komen. Tijd, toewijding en aandacht aan je eigen leerproces en de reflectie daarop maken dat je beter in contact staat met datgene wat je drijft en interesseert – maar ook waar je mee botst of waar je afkeer voor hebt.

Als jonge professional in de zorg mag je een prachtig beroep uitoefenen. Doing things right combineren met doing the right thing. Je komt in contact met anderen en als écht contact maken lukt, de behandeling aanslaat of de diagnose spot-on is, geeft dat vaak een intens gevoel van plezier en voldoening. Ook als het niet goed gaat is contact belangrijk om mensen door het lijden heen te kunnen loodsen.

Meer dan eens komt het voor dat er ontevredenheid of onrust bij de patiënt speelt omdat de zorgprofessional geen contact maakt. Dat heeft verschillende oorzaken die vaak in het systeem en niet bij de professional zelf liggen. Er zijn oorzaken waarbij dat wél zo is. Omdat het bijvoorbeeld de professional is die pijn, ongemak of schuldgevoelens uit de weg gaat.

Goed omgaan met deze uitdagingen vereist geduld, doorzettingsvermogen en bovenal reflectie. Het structureel werken aan reflectief vermogen, je grenzen aangeven en je waarden leren kennen kost tijd. Opleidingen geven handvaten om deze uitdagingen aan te kunnen gaan maar hebben als primair doel vaak de student te laten slagen. Rust en aandacht staan onder druk. Er wordt weinig individueel gewerkt, vaak alleen daar waar het verkeerd gaat of interventie nodig is.

Dat is jammer en doet geen recht aan de mens achter iedere zorgprofessional. Voor alle jonge zorgverleners ligt er de verantwoordelijkheid om de eigen professionaliteit te waarborgen. Dat hoef je niet alleen te doen. Coaching, mits goed uitgevoerd, kan een veilige en effectieve manier zijn om die professionaliteit samen te laten vallen met jouw persoonlijke talenten en ontwikkeling. Jezelf als mens beter leren kennen zodat je je rol als professional beter in kunt kleuren.